از کسانی که پناهگاه شان فقط شعر و نفرین است بی زارم.
دلم زین خرابیها بود خوش، زآنرو که می دانم
خرابیها چونکه از حد بگذرد، آبادانی می گردد
اما پناهگاهم در این لحظه که برای او نمی توانم کاری کنم بیتی از فرخی یزدی شاعر لب دوخته آزادی است :
دلم زین خرابیها بود خوش، زآنرو که می دانم
خرابیها چونکه از حد بگذرد، آبادانی می گردد
عکس هاله سحابی
نمی شود انسانی را در شرایط مرگ قرار داد و نام شهید را بر روی آن نگذاشت! 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر