متاسفانه خیلی از ما، اول به یک هدف یا ایدولوژی دل می‌بندیم، بعد می‌ریم دنبال اثبات و توجیهاتش
یک کتاب 500 صفحه‌ای رو یک روزه می‌خونیم، 98 درصدش رو اصلا نمی‌بینیم و کاری باهاش نداریم، دو درصد که ممکنه به درد توجیح هدفمون بخوره رو برجسته می‌کنیم.
بعد هم فکر می‌کنیم همه فلاسفه‌ی دنیا دارند ما رو تحسین می‌کنند!
تو بحث‌هامون هم همینطوریم اول می‌گیم باید فلانی رو کوبید یا تشویق کرد؟
بعد شروع می‌کنیم توجیه و دلیل آوردن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر